Metafoor

Er was een kluizenaar die afgelegen woonde. Op een dag kwamen er mensen bij zijn woning. De kluizenaar stond water te putten terwijl hij werd aangesproken. Beste meneer de kluizenaar, u woont hier helemaal alleen, mogen we u vragen waarom? Ik woon hier helemaal alleen vanwege de stilte, sprak de kluizenaar terwijl hij de emmer weer in de put liet zakken. Maar, vroegen de mensen, hoezo vanwege de stilte? Kijk eens in de put, en zeg me wat je ziet, antwoordde de kluizenaar, terwijl hij de emmer uit de put haalde. Ze keken in de put en riepen: Ik zie niets, rimpels in het water waar net de emmer nog in lag. Ja, zei de kluizenaar, als er geen stilte is, dan kun je ook niet echt wat zien.

Even werd het stil op het erf van de kluizenaar. Toen vroeg iemand: en dan is het stil? Wat dan? De kluizenaar glimlachte en sprak: kijk nogmaals in de put en vertel me wat je ziet. Opnieuw keken ze in de put. Het wateroppervlak was tot rust gekomen en dus merkten ze op: Ik zie mezelf! Precies, zei de kluizenaar. Als je stil wordt, dan kun je jezelf ontmoeten.

Opnieuw werd het stil, geschuifel van voeten was het enige wat te horen was, toen durfde iemand te vragen. Als je dan jezelf hebt leren kennen, waarom zou je dan nog stil blijven? Kijk nog eens in de put, en vertel me wat je ziet, antwoordde de kluizenaar opnieuw. Opnieuw bogen de bezoekers zich over de put. Het water was helemaal tot rust gekomen, zelfs de zanddeeltjes waren gaan liggen op de bodem. Ik zie de bodem van de put! Dat klopt, sprak de kluizenaar, als je echt stil wilt zijn, kun je de fundamenten van het leven zien en begrijpen.

(met stille dank aan de bron van dit verhaal: liberi.nl)