Er was een kluizenaar die afgelegen woonde. Op een dag kwamen er mensen bij zijn woning. De kluizenaar stond water te putten terwijl hij werd aangesproken. Beste meneer de kluizenaar, u woont hier helemaal alleen, mogen we u vragen waarom? Ik woon hier helemaal alleen vanwege de stilte, sprak de kluizenaar terwijl hij de emmer weer in de put liet zakken. Maar, vroegen de mensen, hoezo vanwege de stilte? Kijk eens in de put, en zeg me wat je ziet, antwoordde de kluizenaar, terwijl hij de emmer uit de put haalde. Ze keken in de put en riepen: Ik zie niets, rimpels in het water waar net de emmer nog in lag. Ja, zei de kluizenaar, als er geen stilte is, dan kun je ook niet echt wat zien. Even werd het stil op het erf van de kluizenaar. Toen vroeg iemand: en dan is het stil? Wat dan? De kluizenaar glimlachte en sprak: kijk nogmaals in de put en vertel me wat je ziet. Opnieuw keken ze in de put. Het wateroppervlak was tot rust gekomen en dus ...